Tytułem wstępu

Początek XXI wieku nie zwiastował katastrofy. Owszem, był 11 września, była dot-com bubble, ale mimo tego nastroje były optymistyczne. Trwający od końca lat 80-tych XX wieku okres "Great Moderation", charakteryzujący się niską inflacją, przewidywalną polityką gospodarczą oraz niewielkimi wahaniami koniunktury, stwarzał światowej gospodarce idealne warunki do rozwoju – przedsiębiorstwa skłonne były do zaciągania pożyczek i podejmowania większego ryzyka. Niektórzy przedstawiciele środowisk akademickich także wyrażali swój optymizm w stosunku do przyszłości, czego najlepszym przykładem są słowa Roberta Lucasa wygłoszone w 2003 roku dla American Economic Association: „główny problem, jakim było zapobieganie depresjom, został na dobrą sprawę rozwiązany i jest to rozwiązanie na wiele dekad”.

Nadejście kryzysu finansowego przewidziało niewielu ekonomistów i analityków. Pozostała większość ignorowała liczne sygnały zwiastujące jego nadejście. Bezpośrednio przed wybuchem kryzysu wiele prominentnych figur świata finansów zdawało sobie sprawę z tego co nadchodzi, jednak na jakiekolwiek działania było już za późno.  Po kilku miesiącach zawirowań na rynkach finansowych świat pogrążył się w najdłuższej od czasów II WŚ recesji.

Gdy w czerwcu 2009 roku National Bureau of Economic Research ogłosiło koniec recesji, świat odetchnął z ulgą. Spokój jednak nie trwał długo – na powierzchnię wypłynęły informacje na temat fatalnej sytuacji fiskalnej w strefie euro. Grecja i Irlandia znalazły się na pierwszych stronach gazet, następnie zwrócono uwagę także na Portugalię, Hiszpanię i Włochy. Wkrótce potem okazało się, że problem nie dotyczy tylko PIIGS’ów - w rezultacie prób postawienia swoich gospodarek na nogi, zadłużenie większości państw rozwiniętych istotnie zwiększyło swoje rozmiary. Karuzela wydarzeń nabierała coraz większych obrotów: problem pułapu długu w USA, wprowadzane przez kolejne rządy europejskie programy oszczędnościowe, a kończąc na fatalnej sytuacji gospodarczej Grecji i protestach nie zgadzającej się na cięcia wydatków ludności.

Obecnie jesteśmy w przededniu kolejnego przesilenia. Ważą się losy strefy euro, widmo kolejnej recesji staje się coraz bardziej realne (niektórzy są zdania, że wspomniana recesja już ma miejsce, jeszcze inni twierdzą, iż recesja po kryzysie finansowym tak naprawdę wcale się nie skończyła i trwa w najlepsze). Zawirowania i nagłe wahania nastrojów na rynkach stały się chlebem powszednim. „Obyś w ciekawych czasach żył” – złorzeczyli Żydzi. I żyjemy.

Ale zostawmy ten nad wyraz poetycki, a zarazem niezgrabny zarys sytuacji i przejdźmy do konkretów.

Celem niniejszego bloga jest relacjonowanie i analiza bieżących wydarzeń oraz procesów mających miejsce w światowej gospodarce, a także na rynkach finansowych. Na ich podstawie będę podejmował próby nakreślenia kierunków rozwoju sytuacji gospodarczej.

Pojawiające się tu wpisy, co zrozumiałe, będą nacechowane subiektywizmem. By czytelnik miał większą możliwość obiektywnego podejścia do opisywanych tu kwestii kluczowa jest znajomość perspektywy z której spogląda autor – a jest to perspektywa osoby nie związanej z rynkami finansowymi i ekonomią na płaszczyźnie zawodowej, a także nie posiadającej formalnego wykształcenia ekonomicznego.